The honeymoon
Door: Christel de Jong
Blijf op de hoogte en volg Christel
11 Februari 2014 | Verenigd Koninkrijk, Sheffield
Afgelopen donderdag begon dan eindelijk de introductie voor internationale studenten. Deze twee dagen bestonden voornamelijk uit rondleidingen op de campus en talloze goedbedoelde informatiepraatjes. Veruit het meest indrukwekkendste praatje was van officer Bob, de hoofdpolitieagent van de universiteitsbeveiliging. Volgens Bob is Sheffield statistisch gezien de veiligste grote stad in the UK. Maar!! vertelde Bob ons. Doe altijd je deur op slot, leg nooit je telefoon in het zicht, laat je nooit knuffelen door vreemdelingen op straat, want waarschijnlijk is het een truc om je te beroven! Maar verder ´nothing to worry about, of course´. Wanneer je verdachte zaken waarneemt, bel Bob of stuur hem een twitterbericht. U begrijpt dat iedere internationale student inmiddels Bob onder de sneltoets heeft zitten.
Een ander goedbedoeld praatje ging ons over het fenomeen ‘the cultural shock’. In dit praatje werd ons duidelijk gemaakt dat het verblijf van een erasmusstudent uit verschillende fases bestaat. De eerste fase wordt ´the honeymoon´ genoemd. In deze fase ben je net nieuw in Sheffield en vind je alles, maar dan ook alles leuk. De stad, je huisgenoten, de pubs, het plaatselijke accent, zelfs alle dronken Engelsen maken het leven hier één groot feest. Na enkele weken tot enkele maanden kom je in fase twee: de ‘what am I doing here’ fase. Al het nieuwe is er wel een beetje af en je begint je langzaam te ergeren aan dat vreemde Yorkshirse accent en alle dronken Engelsen. Bovendien mis je alle leuke feestjes in Nederland en krijg je last van heimwee. Het liefst zit je heel de dag in je kamer en praat je met niemand, omdat niemand je begrijpt. Maar is er licht aan de horizon, want er is ook een derde fase: De acceptatie. Langzaam kom je uit je isolement en lach je die overdreven beleefde Engelsen weer tegemoet. De laatste maanden van je verblijf maak je er nog het beste van.
Behalve de praatjes en rondleidingen was er ook tijd voor enkele borrels, waar ik al snel enkele Nederlanders opmerkte. Inmiddels heb ik inclusief mezelf al zo’n dertien Nederlanders gesignaleerd, wat zeker gezellig is, maar het Engels spreken niet altijd bevorderd. Gelukkig zijn er nog genoeg andere nationaliteiten aanwezig. Amerikanen, Canadezen, Australiërs, Spanjaarden, Duitsers, Oostenrijkers, Fransen, Italianen en miljoenen Aziaten, die bijzonder veel bij elkaar klitten. In mijn huis woon ik behalve met Marjolein nu ook met een Duits en Oostenrijks meisje, waardoor we in huis een rare mix van Engels, Duits en Nederlands spreken. Maar gelukkig is het erg gezellig en zorgen de kleine cultuurverschillen voor interessante discussies en vooroordelen. Want nee, niet alle Nederlanders wonen in Amsterdam, roken wiet en dragen klompen.
Vrijdag vond het nogal ingewikkelde registratieproces plaats, waardoor ik Osiris voortaan zal gaan waarderen. Na enkele wachtrijen heb ik me ingeschreven voor de vakken: Contemporary security challenges en Shakespeare’s drama. Tevens ben ik vanaf nu student-assistent bij de afdeling Germanic studies, studie Dutch. Dit betekent dat ik conversatielessen van de studenten Nederlands mag gaan begeleiden. Tevens zal ik enkele lessen gaan overnemen, bijvoorbeeld over Nederlandse grammatica en natuurlijk zal er een hoop nakijkwerk zijn. Gelukkig ben ik niet alleen, want ook Lara en Marjolein zullen deze taak de komende maanden op zich nemen. Het student-assistentschap is een hele leuke manier om kennis te maken met het onderwijs en ook om Britse studenten te ontmoeten. Na het inschrijven voor de vakken, kreeg ik dan eindelijk mijn Engelse studentenkaart, zodat het nu helemaal echt voelt.
Erg gezellig was ook mijn eerste stapavond hier: The Big Night Out. Dit grote feest wat plaatsvond op de universiteit, ter gelegenheid van het einde van het autumnsemester, was fantastisch. In de grote zaal (er waren 1500 kaarten beschikbaar voor het feest) draaiden ze zeer goede muziek en werd er flink gedanst. We waren met een grote groep internationale studenten, die makkelijk te onderscheiden waren van de Engelsen, omdat Engelsen vaak nogal schaars gekleed zijn tijdens het uitgaan. Ook was er een echte rollerdisco, compleet met discomuziek en felgekleurde rolschaatsen. Op enkele blauwe plekken na, was dat een enorm succes. Hopelijk gaan er nog veel meer van dit soort feestjes komen de komende paar maanden. Zo kan ik het ‘honeymoon’ gevoel voorlopig nog even vasthouden.
Een ander goedbedoeld praatje ging ons over het fenomeen ‘the cultural shock’. In dit praatje werd ons duidelijk gemaakt dat het verblijf van een erasmusstudent uit verschillende fases bestaat. De eerste fase wordt ´the honeymoon´ genoemd. In deze fase ben je net nieuw in Sheffield en vind je alles, maar dan ook alles leuk. De stad, je huisgenoten, de pubs, het plaatselijke accent, zelfs alle dronken Engelsen maken het leven hier één groot feest. Na enkele weken tot enkele maanden kom je in fase twee: de ‘what am I doing here’ fase. Al het nieuwe is er wel een beetje af en je begint je langzaam te ergeren aan dat vreemde Yorkshirse accent en alle dronken Engelsen. Bovendien mis je alle leuke feestjes in Nederland en krijg je last van heimwee. Het liefst zit je heel de dag in je kamer en praat je met niemand, omdat niemand je begrijpt. Maar is er licht aan de horizon, want er is ook een derde fase: De acceptatie. Langzaam kom je uit je isolement en lach je die overdreven beleefde Engelsen weer tegemoet. De laatste maanden van je verblijf maak je er nog het beste van.
Behalve de praatjes en rondleidingen was er ook tijd voor enkele borrels, waar ik al snel enkele Nederlanders opmerkte. Inmiddels heb ik inclusief mezelf al zo’n dertien Nederlanders gesignaleerd, wat zeker gezellig is, maar het Engels spreken niet altijd bevorderd. Gelukkig zijn er nog genoeg andere nationaliteiten aanwezig. Amerikanen, Canadezen, Australiërs, Spanjaarden, Duitsers, Oostenrijkers, Fransen, Italianen en miljoenen Aziaten, die bijzonder veel bij elkaar klitten. In mijn huis woon ik behalve met Marjolein nu ook met een Duits en Oostenrijks meisje, waardoor we in huis een rare mix van Engels, Duits en Nederlands spreken. Maar gelukkig is het erg gezellig en zorgen de kleine cultuurverschillen voor interessante discussies en vooroordelen. Want nee, niet alle Nederlanders wonen in Amsterdam, roken wiet en dragen klompen.
Vrijdag vond het nogal ingewikkelde registratieproces plaats, waardoor ik Osiris voortaan zal gaan waarderen. Na enkele wachtrijen heb ik me ingeschreven voor de vakken: Contemporary security challenges en Shakespeare’s drama. Tevens ben ik vanaf nu student-assistent bij de afdeling Germanic studies, studie Dutch. Dit betekent dat ik conversatielessen van de studenten Nederlands mag gaan begeleiden. Tevens zal ik enkele lessen gaan overnemen, bijvoorbeeld over Nederlandse grammatica en natuurlijk zal er een hoop nakijkwerk zijn. Gelukkig ben ik niet alleen, want ook Lara en Marjolein zullen deze taak de komende maanden op zich nemen. Het student-assistentschap is een hele leuke manier om kennis te maken met het onderwijs en ook om Britse studenten te ontmoeten. Na het inschrijven voor de vakken, kreeg ik dan eindelijk mijn Engelse studentenkaart, zodat het nu helemaal echt voelt.
Erg gezellig was ook mijn eerste stapavond hier: The Big Night Out. Dit grote feest wat plaatsvond op de universiteit, ter gelegenheid van het einde van het autumnsemester, was fantastisch. In de grote zaal (er waren 1500 kaarten beschikbaar voor het feest) draaiden ze zeer goede muziek en werd er flink gedanst. We waren met een grote groep internationale studenten, die makkelijk te onderscheiden waren van de Engelsen, omdat Engelsen vaak nogal schaars gekleed zijn tijdens het uitgaan. Ook was er een echte rollerdisco, compleet met discomuziek en felgekleurde rolschaatsen. Op enkele blauwe plekken na, was dat een enorm succes. Hopelijk gaan er nog veel meer van dit soort feestjes komen de komende paar maanden. Zo kan ik het ‘honeymoon’ gevoel voorlopig nog even vasthouden.
-
11 Februari 2014 - 03:08
:
UFOs will nuke: UNSC in NY[NY], Chicago[IL], LA[CA], Houston[TX] and Miami[FL]. Also destroyed by nukes are: Mexico City[Mexico], Bogota[Colombia], Rio de J. and Sao Paulo[Brazil], Santiago[Chile], London and Manchester[UK], Amsterdam and The Hague[NL], Brussels[B], Paris and Lyon[F], Madrid and Seville[ES], Frankfurt/M and Berlin[D], Rome and Milan[I], Athens[Greece], Istanbul and Ankara[Turkey], Moscow and Nizhny Novgorod[Russian Federation], New Delhi and Mumbai[India], Beijing and HK[PRC], Bangkok[Thailand], Tokyo[Japan], Seoul[ROK], Sydney and Melbourne[Australia].
-
11 Februari 2014 - 08:35
Petra De Jong:
Hoi lieve dochter,
Weer erg leuk om te lezen, vooral die fases,en zolang het maar blijft bij honeymoon en
geen wedding abroad.
Oh ja en ik ga er vanuit dat jij Bob ook inmiddels heb opgeslagen bij de favorieten!!!
Liefs vanuit Carhillcity -
11 Februari 2014 - 10:22
Carine Eskes:
Herkenbaar herkenbaar ;) Vooral dat van Amsterdam/wiet/klompen haha. Maar het klinkt leuk Christel! Hou dat Honeymoon gevoel nog maar even vast inderdaad! ;) -
11 Februari 2014 - 14:34
Helma/Toon:
Het is dus begonnen! Honeymoon zolang mogelijk. Succes met" jouw"studentjes en de groetjes aan Bob -
17 Februari 2014 - 18:40
Karin:
Leuk leuk leuk! Zwaar jaloers!
Ik volg je op de voet, klinkt allemaal erg leuk!
Leuk dat jij ook een Bob hebt. Altijd goed!
Liefs, Karin -
18 Februari 2014 - 18:50
NELLY EN Piet:
Leuk om eens te horen wat er allemaal gebeurd daar in Cheffield!!!
Groetjes Nelly / Piet. -
18 Februari 2014 - 22:14
Christel :
Bedankt allemaal voor de leuke reacties! Heb het hier heel erg naar mijn zin :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
