Summerholiday!

Engelsen hebben een goed leven want naast drie weken kerst en paasvakantie eindigt hun semester ook nog eens wat weekjes vroeger dan in Nederland. Na Londen was de allerlaatste collegeweek dan ook al aangebroken en daarna volgde een reading week (een week vrij om te leren voor examens).

Omdat mijn Wagenbergse vriendinnen Anne en Pleuni bang waren dat ik me een week lang zou opsluiten op mijn kamer en geen zonlicht zou aanschouwen besloten zij nog drie daagjes langs te komen in Sheffield, inclusief verrassingspakket met stroopwafels, hagelslag, ontbijtkoek en dropjes. Dit was alweer mijn vijfde visite (ja ik ben vreselijk verwend door mijn lieve vrienden en familie), dus inmiddels zou ik als reisgids in Sheffield aan de slag kunnen. Moeiteloos loosde ik de dames langs de uni door het centrum naar de beste restaurantjes en pubs en uiteraard stond er ook een dagje peak disctrict op het programma. Omdat ik zelf al enkele keren naar Bakewell en Castleton was geweest wilde ik graag eens iets anders, we besloten dus naar een historisch plaatsje genaamd Eyam af te reizen en vanuit daar naar enkele andere dorpjes te lopen. Met 21 graden kon je spreken van een ware Engelse hittegolf, maar dat hield ons niet tegen om 4 uur lang door heuvels en velden te lopen. Dit klinkt eenvoudig, maar de Engelsen wandelroutes hebben zo hun spelregels. Zo staan er overal bordjes met de tekst ‘public footpath’ wat betekent dat je gebruik mag maken van dat pad. Helaas staat er nooit bij waar zo’n pad naar toe leid. Als je dan al besluit om het pad in te slaan, is er na 2 meter al geen sprake meer van een pad, maar oneindig grasland. Door het goede weer van de afgelopen weken was het gras zo snel gegroeid, dat we er tot ons knieën instonden. Gelukkig kwamen Anne en Pleun er met hun Vans redelijk van af, tot het allerlaatste weiland, waar Pleun tot aan haar enkel in de modder wegzakte, wat echter alleen maar voor een hoop hilariteit zorgde. ’s Avonds konden we rustig bijkomen onder het genot van een inside barbecue samen met mijn lieve huisgenoten. Het was natuurlijk de bedoeling om een gewone barbecue te houden, maar het Engelse weer is nu eenmaal onvoorspelbaar.

Op woensdagavond, na het afzetten van Pleun en An op het station, kon ik gelijk weer door naar het huis van mijn stagebegeleidster Jet. Daar was ’s avonds namelijk de Nederlandse borrel, een afsluitavond voor alle studenten Nederlands in Jet’s tuin. Samen met Jet’s kinderen en Lara bereiden we de echte borrelhapjes voor zoals blokjes kaas met mosterd. Het begrip ‘borrel’ is typisch Nederlands en gaat altijd gepaard met alcohol en hartige hapjes. Engelsen kennen wel een ‘social event’ met drank en dergelijke, maar meestal zijn ze toch van de zoete hapjes. Nee een alomvattend equivalent voor borrel ontbreekt nog in dit land. De borrel was ook nog eens op het z’n Nederlands gezegd: heel gezellig! Een woord waar ook al geen Engelse versie voor te vinden is. Hier heb ik afscheid genomen van al mijn fantastische studenten, die me vertelde hoe leuk ze me als docent vonden en dat ze hun mondelingen mede dankzij mij zo goed hadden afgesloten. Misschien moet ik toch maar het onderwijs ingaan?!

Na woensdag begon het te regenen in Sheffield, wat zo’n zeven dagen aanhield, waardoor ik echt gedwongen werd de boeken in te duiken voor mijn enige tentamen. Op zondag kon ik het toch niet laten er even tussen uit te gaan samen met Helene en Annki en een supertof muziekfestival genaamd Dot to Dot in Nottingham te bezoeken. Op de terugweg beseften we ons dat deze geweldige dag waarschijnlijk het laatste uitstapje was, wat we met z’n drieën hadden gemaakt. Een enigszins sentimenteel momentje.

Zo’n sentimenteel momentje beleefde ik vorige week woensdag weer, na mijn laatste en enigste tentamen. Hoewel ik normaal gesproken de vlag buiten hang na mijn laatste tentamen, was ik nu in tweestrijd. Mijn studietijd in Sheffield was nu definitief voorbij.
Maar nu de zomervakantie begonnen was, had ik nog wel drie weken de tijd om leuke dingen te gaan doen (niet dat ik verder nog geen leuke dingen deed, maar toch). Een wandeling met mijn favoriete Nederlands student Jacob door Peak Disctrict, summerbreakfast in ons huis, een concertje van lokale band The Crookes en een avondje uit eten vullen moeiteloos de resterende dagen.

Afgelopen maandag reisde ik in alle vroegte met Lara naar the South, voor een bezoek aan Bristol en Bath. Bath is na Londen de meeste bezochte stad in Engeland, vanwege de restanten van een Romeins badhuis (vandaar de naam, Bath) en vele andere prachtige oude gebouwen. En niet te vergeten heeft mijn favoriete Engelse schrijver enkele jaren in Bath gewoond: Jane Austen. Omdat het echter zo’n eind reizen was naar Bath (zo’n 5 uur met de bus) besloten Lara en ik twee nachten te logeren in nabijgelegen stad Bristol. Bristol is na Londen mijn favoriete stad van het Zuiden geworden. De stad was enorm bruisend, met heel veel hippe winkeltjes, veel vintage, een haven, statige huizen en een enorm grote hangbrug boven een enorme klif, heel indrukwekkend. Ons Hostel lag op een toplocatie vlakbij de universiteit aan een drukke winkelstraat, waar het ’s nachts klonk alsof het carnaval was op straat. Gelukkig ben ik wel wat gewend qua geluid, aangezien ik in Wagenberg natuurlijk ook in het uitgaanscentrum woon en het geluid van buiten overstemde ook mooi het luide gesnurk van onze 62 jarige kamergenote.

Weer een top reisje gehad dus en er staan er nog 2 op het programma: New Castle en Edinburgh. De komende twee weken zitten dus nog behoorlijk vol gepland! Iedereen bedankt weer voor alle reacties, zie jullie over een paar weken ;)